Το βρήκα στο ιστολόγιο του φίλου Χρήστου Πάλλα, και το μεταφέρω:
Μια φορά ένα φίδι άρχισε να κυνηγάει μια πυγολαμπίδα.
Ύστερα από τρεις μέρες αδιάκοπης καταδίωξης, χωρίς δυνάμεις πια η πυγολαμπίδα σταμάτησε και μίλησε στο φίδι.
Μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση;
Δεν συνηθίζω να ακούω τα θηράματά μου, απάντησε το φίδι, αλλά μια που θα σε καταβροχθίσω, μπορείς να ρωτήσεις.
Ανήκω στη τροφική σου αλυσίδα; ρώτησε η πυγολαμπίδα.
Όχι.
Σου έκανα κανένα κακό; συνέχισε η πυγολαμπίδα.
Όχι. απάντησε το φίδι.
Τότε γιατί θέλεις να με σκοτώσεις, απόρησε η πυγολαμπίδα.
Αφού σκέφτηκε για λίγο το φίδι απάντησε:
Επειδή δεν αντέχω να σε βλέπω να λάμπεις.
Όσοι νοιώθουν ότι αποτελούν αντικείμενο του φθόνου συναδέλφων, συμμαθητών, γειτόνων, φίλων, ακόμα και συγγενών, πρέπει να ξέρουν , πως το πιο σημαντικό είναι να προφυλάσσονται , να μην εκτίθενται σε καταστάσεις , που προκαλούν και οξύνουν αυτό το συναίσθημα.