Για το νόημα της γενοκτονίας της μνήμης, που συντελείται και στις μέρες μας.
Από το βιβλίο του Νίκου Δήμου «ΤΖΩΡΤΖ ΟΡΓΟΥΕΛ 1984 ΜΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΗ»
«…Επέμβαση και στη μνήμη. Αντί να απαγορεύσω τη σκέψη του Μάρξ, εξαφανίζω την παρουσία του –κι όλες τις αναφορές σ’ αυτόν, σ’ όλα τα έντυπα του παρελθόντος. Εξαφανίζω (ή τρομοκρατώ) κι όλους αυτούς που θυμούνται ή γνωρίζουν μαρξισμό. Σε δύο γενεές δεν θα χρειάζεται να απαγορευθεί ο Μάρξ – δεν υπάρχει. Δεν θα έχει υπάρξει – ποτέ.
Ο άνθρωπος είναι το παρελθόν του – και η σκέψη του είναι η γλώσσα. Όταν επεμβαίνω στο παρελθόν και στη γλώσσα – επεμβαίνω και στον άνθρωπο. Και επειδή, όπως σωστά λέει ο βασανιστής Ο’Μπράϊαν: “η πραγματικότητα υπάρχει στο νού σου – και πουθενά αλλού¨, όταν αλλάζω το νού αλλάζω τον κόσμο…»
Αρα:
Δεν μπορεί να υπάρχει κάτι που δεν υπήρχε, ούτε γεννήθηκε.
Αν ΕΜΕΙΣ σβήσουμε από την ιστορία γεγονότα που έζησαν οι παππούδες ή οι πατεράδες μας, τότε μετά από δύο γενιές ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ θα ανήκουν στον θρύλο, και τέλος στα παραμύθια.