Αγαπητέ …………………….
Σου απαντώ και εγώ καθυστερημένα, με την αιτιολογία της θερινής ραστώνης (και όχι μόνον).
Κατ’ αρχήν ……………………, με την επισήμανση ότι βρισκόμαστε στην ηλικιακή φάση των επισκευών (σαν τα αυτοκίνητα: Δημιουργία > στρώσιμο – εκμάθηση > πλήρης αξιοποίηση των δυνατοτήτων – service > επισκευές – αποκαταστάσεις > εκτεταμένες επισκευές και αντικαταστάσεις > μείωση δραστηριότητας – διαρκείς έλεγχοι > απόσυρση).
Με το δεδομένο ότι έχουμε ακόμα την δυνατότητα να σκεφτόμαστε (ελάττωμα κι’ αυτό…), έχουμε πολύ δρόμο ακόμη.
Κατά τα άλλα:
Για την αναφερόμενη θυσία κάποιων νουνεχών, που θα ξυπνήσουν τον λαό:
Δεν πιστεύω ότι θα υπάρχει νουνεχής που θα θυσιασθεί για να ξυπνήσει μια μάζα που έχει εθιστεί στο «εύκολο» και το χειρότερο, δεν θέλει να ξυπνήσει. Το μόνο που θέλει είναι να του πούνε ένα ωραίο παραμύθι με βασιλόπουλα, βασιλοπούλες, κακούς και δράκους που πάντα νικιούνται, και να κοιμηθεί. Το επόμενο βράδυ θέλει ένα άλλο παραμύθι (ή το προηγούμενο, ελαφρά παραλλαγμένο), με όμοιο περιεχόμενο και τέλος, για να ξανακοιμηθεί. Προς Θεού, δεν θέλει να ξυπνήσει, και πολύ περισσότερο να δράσει (άς το κάνουν οι άλλοι για μένα/ δεν θα γίνω εγώ το κορόιδο).
Αν είναι νουνεχής θα ξέρει ότι η ιστορία θα τον γράψει (ΑΝ τον γράψει) σαν γραφικό πιονέρο – Λαοκόωντα και τελικά θύμα αυτής της ίδιας της ιστορίας.
Συνεπώς:δεν πρόκειται να ρισκάρει την υπόστασή του.
Ολοι ξέρουμε τη κατάληξη αυτής της περιπέτειας.
Ας έχουμε λοιπόν την δύναμη της απελπισίας, την δύναμη που έχει κάποιος όταν δεν έχει ελπίδα: Η μόνη του δύναμη είναι τα χέρια και τα πόδια του. Δεν έχει ούτε ξένο χέρι να τον βοηθήσει, ούτε και πατερίτσες για να στηριχτεί.
Αν βασιστεί στα χέρια και τα πόδια του, αν εγκαταλείψει τα παραμύθια θα δεί ότι μπορεί να σταθεί όρθιος.
Τελική επισήμανση: Το ρήμα γονατίζω δεν έχει παθητική φωνή. Αυτό από έναν ΕΛΛΗΝΑ (Ν. Λυγερός) που είπε: Για να σε γονατίσουν, πρέπει να γονατίσεις.
ΦΙΛΙΚΑ
Παντελής