ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΙΤΕΙΟ: O ΓΕΡΟ ΔΗΜΟΣ

“Εγέρασα μωρές παιδιά, πενήντα χρόνια κλέφτης,

τον ύπνο δεν εχόρτασα και τώρα αποσταμένος

θέλω να πάω να κοιμηθώ, εστέρεψε η καρδιά μου.

Βρύση το αίμα το `χυσα σταλαματιά δε μένει.

Ποιος ξέρει από το μνήμα μου τι δέντρο θα φυτρώσει.

Κι αν ξεφυτρώσει πλάτανος, στον ίσκιο του από κάτω,

θα `ρχονται τα κλεφτόπουλα τ’ άρματα να κρεμάνε,

να πλένουν τις λαβωματιές το Δήμο να σχωρνάνε.

Ο γερο Δήμος πέθανε, ο γερο Δήμος πάει.”

Ένα από τα πιό παληά τραγούδια πάνω σε ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη που μελοποιήθηκε το 1858 από τον Παύλο Καρρέρ ή Καρρέρη για τις ανάγκες της όπεράς του «Μάρκος Μπότσαρης». Τραγουδά ο Δημήτρης Κρυωνάς το 1926